ΑΚΜΗ

Η ακμή είναι η νόσος της εφηβικής ηλικίας και χαρακτηρίζεται από φλεγμονή των σμηγματογόνων αδένων.

Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται αυξημένη συχνότητα και στους ενήλικες.

Εμφανίζεται συχνότερα στις ενήλικες γυναίκες από ότι στους ενήλικες άνδρες, και παρόλο που δεν σχετίζεται με σοβαρά προβλήματα και επιπλοκές, μπορεί να έχει σημαντικές ψυχοκοινωνικές συνέπειες στους πάσχοντες.

Το εξάνθημα είναι πολύμορφο αποτελούμενο από φαγέσωρες, βλατίδες, φλύκταινες οζίδια, κύστεις, ουλές και μπορεί να συνοδεύεται από σμηγματόρροια.

 

Η ακμή αναπτύσσεται όταν οι σμηγματογόνοι αδένες παράγουν υπερβολικό σμήγμα, είτε λόγω κληρονομικότητας, είτε υπερπαραγογής ανδρογόνων από π.χ. πολυκυστικές ωοθήκες. Αυτό συνδυάζεται με την υπερπαραγωγή κερατινοκυττάρων στα τοιχώματα των αδένων, τα οποία καθώς αποπίπτουν φράζουν τους πόρους των αδένων προς την επιφάνεια της επιδερμίδας (μαύρα στίγματα – ανοιχτοί φαγέσωρες ή άσπρα στοιχεία – κλειστοί φαγέσωρες).

 

Οι υπερλειτουργούντες αδένες διογκώνονται και οδηγούνται σε φλεγμονή (κόκκινα σπυράκια – βλατίδες), τα τοιχώματά τους διασπώνται, και βακτηρίδια (κυρίως το προπιονοβακτηρίδιο της ακμής) που βρίσκονται στο δέρμα, αποικίζουν, εισχωρούν, επιμολύνουν και δημιουργούν πυώδεις βλάβες (φλύκταινες). Φλεγμονώδεις παράγοντες επιστρατεύονται και μια χρονίζουσα φλεγμονώδης διαδικασία επακολουθεί και εγκαθιδρύεται. Κύστεις δημιουργούνται όταν η διαδρομή είναι βαρύτερη.

 

Στις ενήλικες γυναίκες, η χρήση ακατάλληλων, φαγεσωρογόνων, καλλυντικών και αντιηλιακών στο δέρμα με προδιάθεση ακμής, η παραμέληση του σχολαστικού ντεμακιγιάζ πριν τον ύπνο, το σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών, η παχυσαρκία, αλλά ακόμη και το στρες που αυξάνει τα ανδρογόνα, προκαλούν ακμή λόγω απόφραξης των πόρων και υπερλειτουργίας των σμηγματογόνων αδένων!!

 

 

Η πολύ βαρειά ακμή συχνά είναι η αιτία να εμφανιστούν βαθύτερες κύστεις και φλύκταινες, οι οποίες πρέπει να αντιμετωπιστούν έγκαιρα, γιατί διαφορετικά υπάρχει σοβαρός κίνδυνος να μείνουν ουλές.

Αυτές οι ουλές της ακμής μπορεί να σημαδέψουν το πρόσωπο για όλη τη ζωή του ατόμου.

Ακριβώς για το λόγο αυτό πρέπει να αντιμετωπιστεί δερματολογικά έγκαιρα και έγκυρα ώστε να προληφθεί ο σχηματισμός ουλών ακμής και, εάν τυχόν αυτές εμφανιστούν, να αντιμετωπιστούν οι ουλές με τον πιο κατάλληλο τρόπο.

 

Οι ουλές ακμής προκαλούνται από την αύξηση ή την απώλεια δερματικού ιστού.

Η ακμή είναι μια φλεγμονώδης πάθηση των σμηγματογόνων αδένων του δέρματος και όταν αφεθεί να εξελιχθεί χωρίς δραστική αντιμετώπιση, η τοπικά καταστρεπτική της διαδικασία εμποδίζει την ομαλή επούλωση της συγκεκριμένης περιοχής.
Αυτό οφείλεται στο ότι βασικός κορμός της επουλωτικής διαδικασίας στο δέρμα είναι ο τριχοσμηγματογόνος θύλακας, ο οποίος υπό το καθεστώς της φλεγμονής δεν μπορεί να εκτελέσει το ρόλο του.

 

Μετά τη φλεγμονή η επουλωτική διαδικασία είναι, είτε ανεπαρκής, είτε υπερβολική και καταλήγει στην αύξηση ή την απώλεια δερματικού ιστού.

Όταν η φλεγμονή είναι ήπια οι υπολειπόμενες βλάβες μπορεί να είναι μόνο ερυθήματα ή μελαγχρώσεις, ενώ σε άλλες περιπτώσεις μπορεί να είναι βαρύτερης μορφής, οπότε οι υπολειπόμενες βλάβες μπορεί να είναι ουλές ήπιες έως πολύ σοβαρές και μπορεί να εντοπίζονται στο πρόσωπο, στο λαιμό, στους ώμους, στο στήθος και στην πλάτη.


ΠΗΓΗ:tzermias.gr/